|
|
|
|
литовский словарь / užturėti | | užturė́ti (ùžturi, užturė́jo) — задержать/задерживать
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | užturiu | užturėjau | užturėdavau | užturėsiu |
---|
2p.sg. | užturi | užturėjai | užturėdavai | užturėsi |
---|
3p.sg. | užturi | užturėjo | užturėdavo | užturės |
---|
1p.pl. | užturim, užturime | užturėjom, užturėjome | užturėdavome, užturėdavom | užturėsime, užturėsim |
---|
2p.pl. | užturite, užturit | užturėjot, užturėjote | užturėdavot, užturėdavote | užturėsit, užturėsite |
---|
3p.pl. | užturi | užturėjo | užturėdavo | užturės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | užturėčiau | užturėtume, užturėtumėme, užturėtumėm |
---|
2p. | užturėtumei, užturėtum | užturėtumėt, užturėtumėte |
---|
3p. | užturėtų | užturėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | užturėkim, užturėkime |
---|
2p. | užturėki, užturėk | užturėkite, užturėkit |
---|
3p. | teužturi, teužturie | teužturie, teužturi |
---|
|