|
|
|
|
литовский словарь / suplaišinti | | suplaišìnti (suplaišìna, suplaišìno) разорвать/разрывать, взорвать/взрывать; s. uõlą dinamitù — разорвать скалу динамитом
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | suplaišinu | suplaišinau | suplaišindavau | suplaišinsiu |
---|
2p.sg. | suplaišini | suplaišinai | suplaišindavai | suplaišinsi |
---|
3p.sg. | suplaišina | suplaišino | suplaišindavo | suplaišins |
---|
1p.pl. | suplaišiname, suplaišinam | suplaišinom, suplaišinome | suplaišindavome, suplaišindavom | suplaišinsime, suplaišinsim |
---|
2p.pl. | suplaišinat, suplaišinate | suplaišinote, suplaišinot | suplaišindavot, suplaišindavote | suplaišinsit, suplaišinsite |
---|
3p.pl. | suplaišina | suplaišino | suplaišindavo | suplaišins |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | suplaišinčiau | suplaišintumėme, suplaišintume, suplaišintumėm |
---|
2p. | suplaišintumei, suplaišintum | suplaišintumėte, suplaišintumėt |
---|
3p. | suplaišintų | suplaišintų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | suplaišinkim, suplaišinkime |
---|
2p. | suplaišink, suplaišinki | suplaišinkit, suplaišinkite |
---|
3p. | tesuplaišina, tesuplaišinie | tesuplaišina, tesuplaišinie |
---|
|