|
|
|
|
литовский словарь / išvadinti | | išvadìnti (išvadìna, išvadìno) 1. (iškviesti) вызвать/вызывать; 2. обозвать/обзывать; i. ką̃ melagiù — обозвать кого-л. лжецом
/ru/ вызывать; обзывать
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | išvadinu | išvadinau | išvadindavau | išvadinsiu |
---|
2p.sg. | išvadini | išvadinai | išvadindavai | išvadinsi |
---|
3p.sg. | išvadina | išvadino | išvadindavo | išvadins |
---|
1p.pl. | išvadinam, išvadiname | išvadinom, išvadinome | išvadindavom, išvadindavome | išvadinsime, išvadinsim |
---|
2p.pl. | išvadinat, išvadinate | išvadinot, išvadinote | išvadindavote, išvadindavot | išvadinsite, išvadinsit |
---|
3p.pl. | išvadina | išvadino | išvadindavo | išvadins |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | išvadinčiau | išvadintume, išvadintumėme, išvadintumėm |
---|
2p. | išvadintumei, išvadintum | išvadintumėt, išvadintumėte |
---|
3p. | išvadintų | išvadintų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | išvadinkime, išvadinkim |
---|
2p. | išvadinki, išvadink | išvadinkit, išvadinkite |
---|
3p. | teišvadinie, teišvadina | teišvadinie, teišvadina |
---|
|