/ru/
разругать, разбранить, расхаивать, опорочить
/en/
šnek. give a sharp scolding, give a dressing-down; scold
склонение/спряжение слова
глаголindicative. | ||||
---|---|---|---|---|
present | past | past frequentative | future | |
1p.sg. | iškoneveikiu | iškoneveikiau | iškoneveikdavau | iškoneveiksiu |
2p.sg. | iškoneveiki | iškoneveikei | iškoneveikdavai | iškoneveiksi |
3p.sg. | iškoneveikia | iškoneveikė | iškoneveikdavo | iškoneveiks |
1p.pl. | iškoneveikiame, iškoneveikiam | iškoneveikėm, iškoneveikėme | iškoneveikdavome, iškoneveikdavom | iškoneveiksime, iškoneveiksim |
2p.pl. | iškoneveikiat, iškoneveikiate | iškoneveikėte, iškoneveikėt | iškoneveikdavot, iškoneveikdavote | iškoneveiksit, iškoneveiksite |
3p.pl. | iškoneveikia | iškoneveikė | iškoneveikdavo | iškoneveiks |
subjunctive. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | iškoneveikčiau | iškoneveiktume, iškoneveiktumėm, iškoneveiktumėme |
2p. | iškoneveiktum, iškoneveiktumei | iškoneveiktumėte, iškoneveiktumėt |
3p. | iškoneveiktų | iškoneveiktų |
imperative. | ||
---|---|---|
sg. | pl. | |
1p. | iškoneveikim, iškoneveikime | |
2p. | iškoneveik, iškoneveiki | iškoneveikite, iškoneveikit |
3p. | teiškoneveikia, teiškoneveikie | teiškoneveikie, teiškoneveikia |