|
|
|
|
литовский словарь / raugėti | | ráugėti (ráugėja, ráugėjo) рыгать, отрыгивать;
/en/ belch; eructate.
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | raugėju | raugėjau | raugėdavau | raugėsiu |
---|
2p.sg. | raugėji | raugėjai | raugėdavai | raugėsi |
---|
3p.sg. | raugėja | raugėjo | raugėdavo | raugės |
---|
1p.pl. | raugėjam, raugėjame | raugėjom, raugėjome | raugėdavome, raugėdavom | raugėsime, raugėsim |
---|
2p.pl. | raugėjate, raugėjat | raugėjot, raugėjote | raugėdavote, raugėdavot | raugėsit, raugėsite |
---|
3p.pl. | raugėja | raugėjo | raugėdavo | raugės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | raugėčiau | raugėtumėm, raugėtumėme, raugėtume |
---|
2p. | raugėtumei, raugėtum | raugėtumėte, raugėtumėt |
---|
3p. | raugėtų | raugėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | raugėkim, raugėkime |
---|
2p. | raugėk, raugėki | raugėkite, raugėkit |
---|
3p. | teraugėja, teraugėjie | teraugėja, teraugėjie |
---|
|